Μια συνηθέστατη παρανόηση των γιατρών που έχουν ασφαλιστεί με πρόγραμμα αστικής ιατρικής ευθύνης είναι η ταύτιση της εκτεταμένης περιόδου αναγγελίας, που παρέχουν τα προγράμματα ασφάλισης αστικής ιατρικής ευθύνης, με την νομική έννοια της παραγραφής  του ιατρικού σφάλματος.

Δυστυχώς, όπως θα δούμε στη συνέχεια του άρθρου, αυτή η παρανόηση είναι επικίνδυνη και είναι εξαιρετικά πιθανό να οδηγήσει σε άρνηση αποζημίωσης, σε περίπτωση επέλευσης του κινδύνου του ιατρικού σφάλματος.

Τι είναι η εκτεταμένη περίοδος αναγγελίας

Στους όρους όλων των υφιστάμενων προγραμμάτων ασφάλισης ιατρικής αστικής ευθύνης ορίζεται ρητά πως το συμβόλαιο αποζημιώνει ιατρικό σφάλμα που θα γίνει ΚΑΙ θα ανακοινωθεί στην ασφαλιστική εταιρεία εντός της ουσιαστικής διάρκειας του συμβολαίου. Ουσιαστική διάρκεια ισχύος του συμβολαίου είναι η ετήσια ημερολογιακή ισχύς, η οποία αναγράφεται στις πρώτες σελίδες, πχ 10/10/2024-10/10/2025.

Επειδή όμως είναι σύνηθες φαινόμενο οι συνέπειες ενός ιατρικού σφάλματος να διαφανούν σε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους της ουσιαστικής διάρκειας του συμβολαίου, οι ασφαλιστικές εταιρείες παρέχουν την κάλυψη της «εκτεταμένης περιόδου αναγγελίας».

Η κάλυψη αυτή παρέχει στον ασφαλισμένο γιατρό την δυνατότητα να αναγγείλει στην ασφαλιστική εταιρεία ιατρικό σφάλμα που έγινε πχ το 2024 (και βεβαίως είχε σε ισχύ συμβόλαιο)  και οι συνέπειές του έγιναν ορατές από τον ασθενή κάποια χρόνια αργότερα.

Τα υφιστάμενα προγράμματα ασφάλισης παρέχουν εκτεταμένη περίοδο αναγγελίας από δύο  έως πέντε έτη.

Η παραγραφή του ιατρικού σφάλματος

Σύμφωνα με το άρθρο 937 του Αστικού Κώδικα «Η απαίτηση από αδικοπραξία παραγράφεται μετά πενταετία, αφότου ο παθών έμαθε τη ζημία και τον υπόχρεο σε αποζημίωση· σε κάθε όμως περίπτωση η απαίτηση παραγράφεται μετά την πάροδο είκοσι ετών από την πράξη.»

Η παρανόηση και το πρόβλημα

Το σημείο κλειδί του άρθρου είναι ότι η απαίτηση παραγράφεται σε πέντε έτη από τότε που ο ασθενής διαπίστωσε την βλάβη της υγείας του και όχι σε πέντε έτη από τότε που έγινε το ιατρικό σφάλμα.

Ποιο είναι το πρόβλημα; Ότι υπάρχει περίπτωση ο ασφαλισμένος γιατρός να μην είναι ασφαλής ως προς την αποζημίωση ακόμα και αν το ασφαλιστικό του πρόγραμμα παρέχει τη μέγιστη υφιστάμενη περίοδο αναγγελίας, δηλαδή την πενταετία. Ας δούμε γιατί στο ακόλουθο παράδειγμα.

Έστω ότι γιατρός, σήμερα το 2024, είναι ασφαλισμένος με πρόγραμμα ιατρικής αστικής ευθύνης με πενταετή δυνατότητα εκτεταμένης αναγγελίας.

Έστω-επίσης- πως ο εν λόγω γιατρός υποπίπτει σε ιατρικό σφάλμα το 2024 και ο ασθενής αντιλαμβάνεται τις συνέπειές του το 2027. Που έγκειται το πρόβλημα; Ο γιατρός με το πρόγραμμα ασφάλισης πενταετούς εκτεταμένης αναγγελίας καλύπτεται για το ιατρικό σφάλμα που υπέπεσε το 2024, μέχρι και το 2029.

Αντίθετα όμως,  η παραγραφή του ιατρικού σφάλματος που ανακάλυψε ο ασθενής το 2027 γίνεται το 2032! Κατά συνέπεια αν ο ασθενής εγείρει αξιώσεις πχ το 2030 ο γιατρός ευλόγως και βάσει όρων -πιθανότατα- δεν θα αποζημιωθεί από την ασφαλιστική του εταιρεία.

Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρουμε δυο δεδομένα που επιτείνουν το πρόβλημα:

Πρώτον, σύμφωνα με νομικές πηγές, δεν είναι καθόλου σπάνιο φαινόμενο η έγερση αξιώσεων των ασθενών κατά των γιατρών λίγο πριν εκπνεύσει η ημερομηνία παραγραφής του ιατρικού σφάλματος.

Δεύτερον, ειδικά σε χειρουργικές ειδικότητες, το ιατρικό σφάλμα ξεχασμένων γαζών και αντικειμένων στο σώμα του ασθενούς έχει γίνει αντιληπτό ακόμα και δεκαετίες μετά την επέμβαση (πχ https://www.newsbeast.gr/world/arthro/8980606/eichan-xechasei-gaza-sto-stomachi-astheni-kai-tin-evgalan-20-chronia-meta-anatrichiazei-i-eikona-apo-to-lino-yfasma).

Η λύση του προβλήματος

Γίνεται αντιληπτό πως η λύση στο παραπάνω πρόβλημα είναι η ρητή δέσμευση στους όρους του συμβολαίου ασφάλισης ιατρικής αστικής ευθύνης, πως σε περίπτωση συνεχούς ανανέωσης θα καλύψει τον ασφαλισμένο γιατρό όποτε και αν αναγγελθεί η αξίωση του ασθενούς .

Βέβαια, ακόμα και αν αυτή η ρητή δέσμευση δεν αναγράφεται στους όρους του συμβολαίου, δεν σημαίνει πως η ασφαλιστική εταιρεία θα αρνηθεί την κάλυψη. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που ο ασφαλισμένος γιατρός αποζημιώθηκε από τις ασφαλιστικές εταιρείες, παρότι δεν υπήρχε η εν λόγω ρητή αναφορά.

Αυτονόητο όμως είναι πως η μέγιστη δυνατή ασφάλεια στο θέμα αυτό υπάρχει όταν (και πρέπει)  ο υποψήφιος προς ασφάλιση γιατρός διευκρινίσει το ζήτημα αυτό με την ασφαλιστική εταιρεία που έχει επιλέξει.